Maciej Strzembosz przedstawia Panteon Głupoty Polskiej
Niniejszym otwieram zapisy do nieśmiertelności dla polityków, czyli Panteon Głupoty Polskiej, w skrócie PGP. Budynek zostanie postawiony w jakimś okazałym miejscu i będzie przypominał Wawel, tylko do góry nogami. Mam też uprzejmą prośbę do polityków, żeby się nie tłoczyć, dla każdego zasłużonego znajdzie się godne miejsce.
B jak Błaszczak
Dziś na początek – B jak Błaszczak. Ale skoro to pierwszy dzień, to obsłużymy też kilka innych osób. Będzie też kolejny odcinek mojej ulubionej komedii żenady, czyli serialu “The Premier”. Do dzieła.
Minister Mariusz Błaszczak, wzór cnót wszelakich oprócz zdrowego rozsądku i przytomności umysłu, udzielił wywiadu red. Bogdanowi Rymanowskiemu, po którym w sieci zawrzało, bo zdaniem komentariatu z wywiadu wynika, że były minister nie-do-obrony narodowej zakupił Himarsy bez kodów uruchamiających, co oznacza, że przed każdym wystrzeleniem trzeba się będzie zapytać o zgodę.
Gdyby o ministrze Błaszczaku robiono film, to byłaby tam zapewne scena niezwykle filmowa jak po trzech dniach prób minister Błaszczak dodzwania się wreszcie do Pentagonu i mówi: “Hej, chcemy strzelać”. A oficer Pentagonu w nieustalonym jeszcze języku, bo to zależy od koproducentów filmu, pyta: “A dlaczego?”.
“Bo rakieta do nas wleciała”. “A do kogo chcecie strzelać?”. “Jeszcze nie wiemy, bo od tygodnia nie możemy jej znaleźć”. “To zadzwoń jak znajdziesz”. “Ale opinia publiczna się domaga reakcji, więc gdzieś muszę strzelić”. “O, chwila moment… Mamy rakietę! Pani na grzybach znalazła”.
Na to oficer Pentagonu: “okej, zadzwoń do nas jak stwierdzisz czyja to rakieta, tylko nie dzwoń jak ruska, bo w tej kadencji do nich nie strzelamy”.
Byłby hit. Ale scena niestety jest nieprawdziwa, bo jak się odsłucha uważnie ten wywiad, to wynika z niego, że były minister nie-do-obrony narodowej po prostu nie wie, czy do Himarsów potrzebne są kody. Za to radośnie spekuluje, że gdybyśmy ich kupili pińcet, to by były produkowane u nas i żadne kody nie byłyby potrzebne. Nawet komendant policji mógłby sobie strzelić z Himarsa w swoim gabinecie.
Dzieci we mgle
To że minister Błaszczak nie wie co robi, to żadna nowość. Student Błaszczak też nie miał pojęcia. W 1995 roku na promotora pracy magisterskiej wybrał sobie profesora Jaremę Maciszewskiego, co oznacza, że jego świadomość patriotyczna już wtedy była mocno rozwinięta.
Jarema Maciszewski, świeć Panie nad jego do gruntu komunistyczną duszą, to wieloletni członek KC PZPR nadzorujący Wydział Nauki, wcześniej kierował organizacją partyjną na Uniwersytecie Warszawskim awansując zaraz po wydarzeniach Marca’68, w stanie wojennym wybrany do władz Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, przewodniczący polskiej delegacji do mieszanej Komisji Historyków Polski i Związku Radzieckiego czyli pisząc po polsku – komisji zacierania śladów. Wybrać sobie takiego promotora w wolnej Polsce, to niesłychany przykład odwagi cywilnej i niezależności myślenia w formie nieodróżnialnej od głupoty. Nikogo więc nie może dziwić błyskawiczna kariera polityczna ob. Błaszczaka.
Ostatnio, po posiedzeniu Rady Bezpieczeństwa Narodowego były minister nie-do-obrony narodowej Błaszczak zarzucił obecnemu rządowi, że są jak "dzieci we mgle”. Nie sprecyzował, czy jest to ta sama mgła, w której zniknęła ruska rakieta, czy też raczej mgła, której doświadczył przy wyborze promotora, czy też zakodowana mgła himarsowa, ale sama myśl, że ktoś widzi sprawy bezpieczeństwa Polski jaśniej niż polski rząd jest bardzo niepokojąca.
Na szczęście jest to diagnoza Mariusza Błaszczaka, błyskotliwie oderwana od rzeczywistości i wygłoszona w jedynym celu w jakim człowiek, który ujawnił tajne plany obrony Polski dla poklasku w kampanii wyborczej, cokolwiek robi i mówi – by przykryć swoją własną niekompetencję i przypodobać się bossowi partii.
The Premier
Panteon Głupoty Polskiej czasami zahacza o nasz serial komediowy The Premier. Otóż Mateusz Morawiecki, znany publiczności serialu jako The Pinokio wybrał się za ocean, by naskarżyć na polski rząd. Politycy obecnej koalicji rządowej mieli w zwyczaju skarżyć na poprzedni rząd w Brukseli, ale dla The Pinokio żadne wyzwanie nie jest za ciężkie. Ktoś, kto potrafi spekulować kościelnymi gruntami w imieniu żony, będąc równocześnie premierem dużego państwa, potrafi zajechać dalej niż do Brukseli.
Więc w pięknym mieście Waszyngton wystąpił z donosikiem na własny kraj na konferencji konserwatystów amerykańskich. Zjechała się tam cała czołówka proputinowskich prawicowców europejskich, z tych samych ugrupowań, które The Pinokio gościł w Warszawie na tydzień przed napaścią Rosji na Ukrainę, bo miał taki pomysł, że jak skarżenie na Warszawę w Brukseli przez opozycję przynosi niekorzystne dla rządu skutki, to może skarżenie na Brukselę w Warszawie do zwolenników Putina zaszkodzi opozycji.
Na tej konferencji kolejny po Elonie Musku doradca Trumpa, tym razem Steve Bannon, wykonał gest nazistowskiego pozdrowienia. Ponieważ Bannon rywalizuje z Muskiem o względy Donalda "Long live the King” Trumpa, nie można wykluczyć, że jest to wewnętrzna konkurencja wśród doradców: kto ładniej wykona nazistowskie pozdrowienie i zbierze więcej lajków w internecie.
Oburzony tym przywódca proputinowskiego Frontu Narodowego z Francji odmówił wystąpienia na konferencji. The Pinokio to nie przeszkadzało. No ale może jego zdaniem Francja jakoś mocniej od Polski została skrzywdzona przez nazistów, albo chciał się przypodobać Muskowi, który popiera neonazistów z AfD do tego stopnia, że nazywa ich przyszłością Niemiec. Po chwili zastanowienia dochodzę jednak do wniosku, że ta druga opcja nie wchodzi w grę: The Pinokio za najgorsze przewinienie rządu Tuska uważał proniemieckość. Skarżyć się obecnej administracji amerykańskiej na czyjąś proniemieckość, bez zaznaczenia, że kochamy AfD, to jak skarżyć się na wojnę na Ukrainie bez zaznaczenia, że kochamy Putina.
W każdym razie The Pinokio dzierży teraz rekord najdłuższej podróży na skargę na własną Ojczyznę. Niestety, brak mi kompetencji by ocenić, który skarżypyta jest najskuteczniejszy i najbardziej Polsce zaszkodził. Miejsce dla niego w PGP będzie czekać poza kolejnością.
W Panteonie będzie też osobne skrzydło dla wyjątkowych chamów, a zwłaszcza dla chamów bezinteresownych. Skrzydło będziemy zapełniać od litery T, jak Tarczyński Dominik. Postanowił on bowiem obrazić obcą kobietę, by podlizać się obcemu prezydentowi. Ja tam nie znam kompetencji politycznych Madonny, ale jest obywatelką Stanów Zjednoczonych chronioną póki co poprawką do konstytucji gwarantującą wolność słowa, więc sobie może mówić co chce. Ale Mister Disaster Tarczyński postanowił się wypowiedzieć w obronie obcego prezydenta słowami powszechnie i słusznie uważanymi za obelżywe.
Zaproponował też Madonnie, żeby wyprowadziła się ze Stanów Zjednoczonych. Gdyby Madonna wyprowadziła z Polski Dominika Tarczyńskiego, zmniejszając tym samym znacząco stężenie chamstwa w Polskiej polityce, gotów byłbym z wdzięczności przesłuchać jej wszystkie płyty. Nawet ciurkiem.
Będzie też miejsce na literę W – jak Łukasz Warzecha, który zarabia na tym, że myśli o polityce inaczej, a jak nie myśli, to mówi i też jak Tarczyński – rozumnie inaczej. Oto cytat z dyskusji w Kanale Zero: „Inni już układają się z Rosją, dlaczego my nie układamy się z Rosją?”. Kocham taką logikę. Na przykład: „Inni (np. Putin) wsadzają Warzechów do pierdla, dlaczego my ich jeszcze nie wsadzamy?!” Ok, przyznaję się do manipulacji, Panteon jest dla polityków, a Łukasz Warzecha nim nie jest, więc miejsce na W rozprawiczy zapewne ktoś inny. Chyba że p. Warzecha postanowi zostać politykiem. Wtedy miejsce czeka.
Na koniec to na co czekacie, czyli kolejny epizod serialu The Premier. Bohaterem głównym jest Piotr Matczuk dyrektor spółki Polski Fundusz Rozwoju S.A. Spółkę tę powołał rząd poprzedni na wniosek The Pinokio, ale nowy premier The Donald postanowił to twórczo wykorzystać, a mianowicie do ukrywania przed rządem na co umawia się premier. Pan Matczuk podpisał tajne memorandum z firmą Google, co The Donald ogłosił z pompą jako wielkie osiągnięcie jego rządu. Ale okazuje się, że memorandum jest tak tajne, że co się w nim znajduje nie wie nawet rządzący nami obecnie rząd. Tym samym Google zasługuje na pełnoprawną postać w naszym serialu The Premier i będzie występować jako The Gugel, czyli chciwy i podstępny i dlatego ulubiony minionek pana Gru.
Kilka lat temu brałem udział w tworzeniu filmu Sługi wojny zainspirowanego prawdziwą historią o tym jak wiceminister obrony narodowej zezwoliła niemieckiej fundacji na pobieranie DNA polskich żołnierzy pod pretekstem poszukiwania dawców szpiku.
Ta fundacja została wcześniej wyrzucona z Hiszpanii za zbieranie danych wrażliwych, ale pani wiceminister doświadczenie z obronności zbierała na poziomie gminnej mleczarni, więc trudno od niej było wymagać, że zrozumie jaki można zrobić użytek z posiadania DNA polskich żołnierzy. Film pozbawiony właściwej promocji przemknął niezauważony przez polskie ekrany, choć był fajny i fajnie grany.
Ale problem nie zniknął. Otóż w memorandum p. Matczuka zapisano, że The Gugel będzie cyfryzował polską służbę zdrowia ergo otrzyma do wglądu wrażliwe dane nie tylko dotyczące naszych żołnierzy, ale wszystkich: dzieci, starców, ministrów, przedsiębiorców, dziennikarzy, a nawet pracowników agencji wywiadowczych.
The Gugel jest to firma, która od lat unika płacenia podatków w Polsce i handluje polską twórczością bez pozwolenia, więc wydawałoby się, że napędzanie im kasy nie jest w naszym interesie. Ale nie – z inicjatywy nie wiadomo kogo, poza zasięgiem instytucji polskiego państwa podpisano memorandum, w wyniku którego The Gugel będzie mógł dodatkowo handlować danymi zdrowotnymi Polaków.
Np. sprzedawać je tym, którzy zastanawiają się jak pozyskać klientelę do nowego, prywatnego szpitala, albo tym, którzy zastanawiają się ceny których leków warto podnieść, by więcej na nas zarobić, albo pracodawcom, którzy chcieliby przed zatrudnieniem poznać nielegalnie stan zdrowia pracownika i przeszłe choroby. The Gugel nie będzie tego robił bezpośrednio, dane zagreguje, przepakuje, inaczej nazwie, przeniesie do sieci zależnych spółeczek, ale jak zechce, to na tym zarobi. Jak ujawnił Jakubowi Styczyńskiemu z Rynku Zdrowia, Pełnomocnik Ministry Zdrowia ds. Cyfryzacji Wojciech Demediuk - nie prowadził on żadnych rozmów z firmą dotyczących zakresu jej buszowania po polskim systemie zdrowia.
