Tajny plan Trumpa i Putina. Jest wzmianka o Polsce

Kulisy rozmów, o których niewiele miało wyjść poza korytarze

Pierwsze informacje o rzekomo uzgodnionym planie pokojowym dotyczącym przyszłości Ukrainy pojawiły się w doniesieniach amerykańskich mediów i natychmiast wywołały międzynarodową burzę. W przestrzeni publicznej zaczęto mówić o dokumencie, który miał powstać w trakcie cichych rozmów między wysłannikami Waszyngtonu i Moskwy. 

Mimo że treść porozumienia była przez kilka dni wyłącznie przedmiotem spekulacji, zainteresowanie budził przede wszystkim sposób, w jaki do tych rozmów miano dopuszczać poszczególne strony. Z czasem pojawiły się pytania o możliwe konsekwencje dla regionu i europejskiej architektury bezpieczeństwa. Czy to tylko kolejna seria przecieków, czy realny fundament pod przyszły układ?

Dlaczego projekt budzi tak duże emocje i kto naprawdę zyskuje na jego ujawnieniu?

Z każdym kolejnym dniem napięcie narastało, a dyskusję potęgowały sprzeczne relacje dotyczące udziału Ukrainy w całym procesie. Część źródeł wskazywała wręcz, że propozycje mogły powstawać bez aktywnego udziału Kijowa, co otworzyło pole do spekulacji o zakulisowych ustaleniach, presji politycznej i próbach „zresetowania” relacji między mocarstwami. Tym bardziej, że w komentarzu dla platformy X amerykański sekretarz stanu Marco Rubio podkreślał:

Dlatego opracowujemy i będziemy dalej opracowywać listę potencjalnych pomysłów zakończenia tej wojny w oparciu o wkład obu stron konfliktu.

Takie słowa tylko zwiększyły zainteresowanie tym, co faktycznie znalazło się w dokumencie. Gdy portal Axios ujawnił pełną treść 28 punktów, dyskusja nabrała zupełnie nowej dynamiki. Szczególne emocje wzbudziły zapisy dotyczące kształtu powojennego systemu bezpieczeństwa. Co w nich zawarto i dlaczego część państw regionu czyta je dziś z najwyższą uwagą?

Kluczowe zapisy: gwarancje, ograniczenia i punkt dotyczący Polski, który może odmienić układ sił

Opublikowany przez Axios dokument ujawnia, że wśród 28 propozycji dotyczących przyszłości regionu znalazły się zarówno zobowiązania bezpieczeństwa, jak i postulaty dotyczące strukturalnych zmian po stronie Ukrainy. Przewiduje on m.in. ograniczenie liczby ukraińskich sił zbrojnych do 600 tys. żołnierzy, blokadę wstąpienia Ukrainy do NATO oraz warunek, by wojska Sojuszu nie stacjonowały na jej terytorium. Jednocześnie punkt piąty zakłada, że Ukraina miałaby otrzymać „wiarygodne gwarancje bezpieczeństwa”.

Największe poruszenie w regionie wywołało jednak to, co zapisano w punkcie dziewiątym planu:

European fighter jets will be stationed in Poland – W Polsce będą stacjonować europejskie myśliwce – źródło: Axios.

To pierwszy element dokumentu, który bezpośrednio odnosi się do naszego kraju i potencjalnie wpływa na jego rolę w europejskiej architekturze obronnej. Kolejne zapisy są równie doniosłe. W punkcie trzecim znalazła się deklaracja, że Rosja ma powstrzymać się od inwazji na kraje sąsiednie, a NATO nie będzie dalej się rozszerzać. Plan przewiduje także, że w przypadku rosyjskiej agresji Stany Zjednoczone i państwa europejskie mają udzielić Ukrainie „zdecydowanej, skoordynowanej odpowiedzi militarnej”, choć – jak podkreśla Axios – nie sprecyzowano, jak miałaby wyglądać rola USA.

W dokumencie znajdują się również zapisy dotyczące odbudowy Ukrainy, przyszłości Krymu i regionów okupowanych, zasad handlu, kontroli broni jądrowej czy reintegracji Rosji z gospodarką światową. Najbardziej kontrowersyjny element ma jednak charakter ustępstw terytorialnych oraz mechanizmów, które w praktyce mogłyby zamrozić konflikt na lata.

Ujawnienie dokumentu otworzyło dyskusję o tym, czy jego założenia są realnym szkicem przyszłego porozumienia, czy jedynie punktem wyjścia w trudnych rozmowach między światowymi mocarstwami. Jedno jest pewne: w tej układance Polska została wymieniona wprost, co oznacza, że jej rola w regionalnym systemie bezpieczeństwa może wkrótce stać się jednym z kluczowych tematów europejskiej polityki.