Strzembosz: gdyby Trump był prezydentem w czasie II wojny światowej, to Jałta byłaby z udziałem Hitlera
Powiedzmy to otwarcie, prezydentem Stanów Zjednoczonych został kretyn, dla którego Rosja to wielki kraj, którego nie da się pokonać, bo „pokonali Napoleona i Hitlera” i „robią to od dawna”. Tymczasem gdyby nie kunktatorstwo administracji Bidena i krótkowzroczność europejskich polityków spod znaku Scholza i Macrona, Rosja byłaby dziś w dużo większych kłopotach.
Zbrodniarz traktowany jak partner
Gdyby sankcje nie były wprowadzane kroplówką, gdyby Kijów od razu dostał broń dalekiego zasięgu, gdyby Elon Musk nie wyłączał Starlinków przed atakiem na Flotę Czarnomorską… Gdyby, gdyby, gdyby. Warto przypomnień, że gdy w pierwszych dniach wojny główne siły uderzeniowe Rosji utknęły na JEDNEJ drodze otoczonej bagnami, Zachód nie chciał dostarczyć artylerii o zasięgu 40 km, która wystarczała do zniszczenia całej kolumny! Wystarczyć miało najpierw 10 km, potem 20 km, a potem Putin się wycofał i przegrupował.
Zamiast dotkliwej klęski, zbrodniarz zaczyna być traktowany jak partner do ustalania porządku świata. Gdyby Trump był prezydentem w czasie II wojny światowej, to Jałta byłaby z udziałem Hitlera.
Polskie elity polityczne, skłócone i oskarżające się wzajemnie o zdradę, na co dzień nieudolne i bełkotliwe, w tej jednej sprawie – dodajmy najważniejszej – zdały egzamin. Zarysował się niewypowiadany głośno konsensus, że w kwestiach bezpieczeństwa nie ma żartów, nawet jeśli harcownicy opowiadają po mediach dyrdymały mające podniecić najtwardszy elektorat.
Koniec tradycyjnej koncepcji Zachodu
Jest też niewątpliwe, że nie jesteśmy do wojny gotowi i pewnie jeszcze długo nie będziemy. Nie tylko zbrojnie, ale i mentalnie. Dlatego mogę się podśmiewać z nieudacznej konferencji prasowej premiera Tuska, na której zaanonsowano z pompą godną przełomu, inwestycję wystarczającą z trudem na orzeszki, ale rozumiem, że nie ma wyjścia – trzeba w okresie przejściowym przyciągać jak najwięcej amerykańskich inwestycji, trzeba kupować od nich broń, trzeba być prymusem w relacjach europejsko-amerykańskich. Ale nie wolno tez mieć żadnych złudzeń.
Jeżeli Trump jest gotów zaakceptować rozbiór Ukrainy, bo w trakcie podboju "zginęło wielu rosyjskich żołnierzy”, więc zdobyta ziemia im się po prostu należy; jeżeli jedyna rzecz, która interesuje Trumpa, to wymuszenie na Ukrainie szantażem oddania za darmo praw do złóż wartych biliony dolarów; to na tym się nie skończy. I ostrzegam miłośników Trumpa, że wedle tej logiki można także przeprowadzić rozbiór Polski, bo przecież niemieccy żołnierze też już tu byli i też wielu z nich zginęło.
A AfD jawnie popierana zarówno przez ludzi Trumpa i ludzi Putina, z pewnością nie tylko nie będzie rozmawiać o reparacjach, ale chętnie przytuli "swoje” dawne terytoria.
Stosunek administracji Trumpa do Europy, mimo że ona sobie w dużej mierze zasłużyła na lekkie biczowanko, pokazuje jednak coś znacznie więcej niż dyscyplinowanie sojusznika, który się rozleniwił i zbiurokratyzował ponad miarę.
To wygląda jak koniec tradycyjnej koncepcji Zachodu, którego podstawą był sojusz Europy ze Stanami Zjednoczonymi. Pod wodzą Trumpa i jego administracji oszołomów łatwo może się okazać, że Rosja dostaje w Europie wolną rękę, byle tylko nie sprzymierzyła się z Chinami. Z którymi i tak jest już sprzymierzona w naczelnym celu – rozbicia jedności Zachodu, a następnie pokonania go raz na zawsze.
Umiesz liczyć, licz na siebie
W tej sytuacji trzeba działać wedle jedynej logiki, którą rozumie Trump: podwyższania kosztów do granicy, w której wojna przestaje się opłacać. Przyciąganie amerykańskich inwestycji jest oczywiście słuszne, ale niewystarczające.
Tak jak Trumpowi nie przeszkadza władza Rosji nad Ukrainą, jak długo Putin zapewni mu swobodną eksploatację ukraińskich złóż przez amerykańskie korporacje, tak samo w wypadku Polski inwestycje nie pomogą, jeśli Ameryce przestanie przeszkadzać autorytaryzm innych potęg światowych, bo sama stanie się autorytarna.
Ostateczną ceną, przed którą cofa się jak dotąd autorytaryzm jest groźba zagłady świata. Innymi słowy Polska by być bezpieczna musi mieć istotny potencjał nuklearny. I to nie żadne nuclear sharing, tylko własne, zależne od nas poważne uzbrojenie ze zdolnością do przenoszenia na znaczące odległości.
A że w podobnej do nas sytuacji jest teraz cała Skandynawia, wniosek jest prosty: niezależnie od doraźnego kupowania broni od Amerykanów, powinniśmy wspólnie ze Skandynawami rozwijać kompatybilny przemysł wojskowy bez żadnych tabu. Łącznie z bronią jądrową.
Umiesz liczyć – licz na siebie. Bo liczenie na Trumpa to taki sam objaw szaleństwa, jak jego wiara, że do pokoju wystarczy słowo Putina.
