Był gwiazdą "Lokatorów", a później zniknął z show-biznesu. Mało kto wie, że jego córka jest znaną aktorką
Maciej Kowalewski zyskał popularność dzięki roli w uwielbianym serialu TVP “Lokatorzy”. Choć z czasem odsunął się od blasku show-biznesu, nigdy nie zrezygnował z aktorstwa – swoje umiejętności wykorzystał w nieco inny sposób, niż początkowo zakładano. Mało kto jednak wie, że jego córka poszła w jego ślady i dziś widzowie kojarzą ją m.in. z kultowych “Barw szczęścia”.
Maciej Kowalewski w "Lokatorach"
Serial “Lokatorzy” był emitowany na antenie TVP1 w latach 2000-2005 i cieszył się sporą popularnością, a jeszcze lepszym odbiorem widzów. Perypetie trójki studentów, którzy obracali się w kręgu barwnych znajomych, potrafiły zapewnić odpowiednią dawkę rozrywki, a gdy było trzeba, w humorystyczny sposób poruszały też istotne problemy społeczne.
Przede wszystkim jednak był to obraz, który pozwolił zaistnieć wielu świetnym aktorom. Swoje role w nim mieli np. Michał Lesień, Olga Borys, Małgorzata Lewińska czy właśnie Maciej Kowalewski, który wcielał się w zawadiackiego Franka Stachyrę. Co się z nim stało po zakończeniu zdjęć do serialu? Jego talent i doświadczenie nie poszły na marne.
Dalsza część artykułu pod zdjęciem.
Po roli w "Lokatorach" Maciej Kowalewski zaskoczył fanów
Na przykładzie zarówno polskiego, jak i amerykańskiego – największego – przemysłu filmowego widać wyraźnie, że aktorzy z raz przypiętą łatką “śmieszka" czy zgrywusa, mają spory kłopot ze zmianą kategorii swoich potencjalnych ról. Większość producentów z góry zakłada, że odbiór aktora komediowego w poważnym dramacie będzie słaby, a przez to naturalnie zagrozi reputacji samego filmu. Przykładowo Andrzej Grabowski wyznał niegdyś, że trudno było mu przekonać kolegów aktorów, iż jest zdolny grać kogoś innego niż Ferdka ze “Świata według kiepskich”.
A jak to wyglądało w przypadku Macieja Kowalewskiego, który jako Franek Stachyra nie grzeszył powagą na ekranie? Otóż, zaskakująco dobrze. W 2002 roku aktor zagrał niemieckiego żołnierza w nagrodzonym trzema Oscarami “Pianiście” – i już samo to stanowiło niepodważalny dowód z jego kariery, że jest aktorem wszechstronnym. Widzieliśmy go również w “Klanie”, “Boisku bezdomnych” czy “Zrodzonych do szabli”.
Dalsza część artykułu pod zdjęciem.
Natomiast po zakończeniu emisji “Lokatorów” jego gwiazda w show-biznesie nieco przygasła. A to dlatego, że Maciej Kowalewski zmienił swoją rolę w świecie filmu i został reżyserem oraz scenarzystą. Co więcej, w latach 2007-2010 pełnił funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Teatru na Woli w Warszawie. Dziś możemy śledzić jego aktywność dzięki mediom społecznościowym, z których korzysta. Wciąż jednak niewielu ma świadomość, że jego córka również jest wziętą aktorką.
Nie tylko Maciej Kowalewski spełnił marzenie o aktorstwie
W jednej z kultowych scen serialu “Lokatorzy” Franek Stachyra stwierdza pewnego dnia: “Zakochałem się po raz pierwszy w życiu”. Później jednak wychodzi na jaw, że jego wybranka nieco odbiega w rzeczywistości od tego, jak ją sobie wyobrażał. Maciej Kowalewski niestety powtórzył motyw granej przez siebie postaci w prawdziwym życiu – dwukrotnie brał ślub i dwukrotnie jego małżeństwo zakończyło się rozwodem.
Z pierwszego małżeństwa z Edytą Torhan ma dwie córki: Zofię oraz Mariannę. Z drugiego zaś – z Ewą Dominiką Kowalewską – jednego syna, Gabriela.
Najstarsza z córek od samego początku związała swoją przygodę w filmie z reżyserią, a jej film krótkometrażowy “Więzi” został nagrodzony m.in. na Akademii Filmowej Documentary Edge Festival. To jednak druga z córek zrobiła największą karierę w show-biznesie.
28-letnia Marianna Gierszewska to pisarka, aktywistka i aktorka, znana przede wszystkim z występowania w serialu “Barwy szczęścia” – zagrała ponadto w “Pułapce” TVN czy serialu “Rojst” od Netflixa.
Czytaj także: Polska aktorka miała 13 lat, gdy trafiła pod opiekę zakonnic. Ujawniła, co tam przeżyła
W jednym z wpisów na swoim Instagramie wyznała, że kiedyś nie miała z ojcem dobrych relacji, jednak po czasie uświadomiła sobie, jak wiele wniósł do jej życia.
Tata. W moim życiu było go mało. Takie były okoliczności, taka historia rodziny… Wiele lat zajęło mi zbudowanie i poznanie go w moim sercu. I dziś, jako dorosła, zauważam całość: wszystko z czym przyszedł. Z łatwym i trudnym. (…) Tato, dziękuję. Tacy z mamą jesteście - właściwi i najlepsi. Także w swoich niedoskonałościach. To dzięki Wam przyjmuje i własną nieidealność. Mogę być zwyczajną mamą i żoną. Taką po prostu. Taką, która także ma prawo do błędów.
