Nie żyje abp Józef Kowalczyk. Pełnił funkcję prymasa i nuncjusza
Śmierć abp. seniora Józefa Kowalczyka kończy ważny rozdział w historii polskiego Kościoła katolickiego. Hierarcha, który przez ponad dwie dekady wpływał na kształtowanie struktur Kościoła w Polsce, był bliskim współpracownikiem Jana Pawła II i odgrywał kluczową rolę w dialogu między Kościołem a państwem.
Młodość i droga duchowa
Józef Kowalczyk urodził się w 1938 roku w rodzinie rolniczej w diecezji tarnowskiej. Od młodości wykazywał głębokie zainteresowanie życiem duchowym i edukacją teologiczną, co doprowadziło go do studiów w seminarium duchownym i na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a później do Rzymu, gdzie uzyskał doktorat z prawa kanonicznego.
W Rzymie zdobywał doświadczenie w instytucjach Stolicy Apostolskiej, współpracując m.in. z Sekretariatem Stanu oraz Kongregacją ds. Kultu Bożego. Jego zaangażowanie w życie Kościoła na arenie międzynarodowej, a także w przygotowywanie pielgrzymek Jana Pawła II, ukształtowało jego podejście do służby duchowej i dyplomacji kościelnej.
Nuncjusz apostolski i wpływ na Kościół w Polsce
Po wznowieniu stosunków dyplomatycznych między Polską a Stolicą Apostolską w 1989 roku, abp Kowalczyk został mianowany nuncjuszem apostolskim w Polsce. Sprawował ten urząd przez ponad 20 lat, nadzorując nominacje biskupie i uczestnicząc w kluczowych negocjacjach, w tym podpisaniu konkordatu w 1993 roku.
W tym czasie odegrał również istotną rolę w przywróceniu Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego. Jego doświadczenie i rozwaga były doceniane zarówno w Kościele, jak i w relacjach z władzami państwowymi.
Abp Kowalczyk zmarł 18 sierpnia 2025 roku w Gnieźnie w wieku 87 lat, pozostawiając po sobie dziedzictwo ogromnie wpływające na życie Kościoła w Polsce.
ZOBACZ TAKŻE: Śledztwo Gońca: „Barka” i impreza z politykami PiS. Prezes PZPN oskarżył nas o kłamstwa, dlatego publikujemy dowody
Prymas Polski i działalność społeczna
W 2010 roku abp Kowalczyk objął urząd metropolity gnieźnieńskiego i prymasa Polski. W tej roli zabierał głos w sprawach istotnych dla społeczeństwa, apelując o jedność narodową i rozwagę w debatach publicznych, szczególnie w kontekście wydarzeń po katastrofie smoleńskiej.
Podkreślał konieczność unikania politycznych podziałów w Kościele, a także dbał o dialog ekumeniczny i współpracę z innymi wyznaniami chrześcijańskimi. Jego działalność obejmowała również kwestie etyczne i społeczne, w tym walkę z językiem nienawiści i promowanie wartości chrześcijańskich w życiu publicznym.
Pomimo kontrowersji, które pojawiały się wokół jego osoby, pozostawał postacią wyrazistą i wpływową, a jego wkład w historię polskiego Kościoła jest niepodważalny.