Tragedia w Sanoku. Zabił matkę i zaatakował funkcjonariuszy. Nagranie obiegło sieć

Statystyki policyjne są nieubłagane

Polska od lat uchodzi za kraj stosunkowo bezpieczny, a wskaźniki przestępczości, w tym liczba zabójstw, systematycznie spadały w porównaniu do lat 90. Według danych Komendy Głównej Policji rocznie nad Wisłą dochodzi do około 500 zabójstw. Choć liczba ta w skali niemal 40-milionowego narodu może wydawać się niewielka, statystyka nie oddaje brutalizacji poszczególnych czynów, z jaką coraz częściej muszą mierzyć się śledczy.

Eksperci z zakresu kryminologii zwracają uwagę na niepokojący trend: morderstwo przestaje być domeną porachunków grup przestępczych, a staje się tragicznym finałem domowych awantur. Zdecydowana większość najcięższych zbrodni popełniana jest w afekcie, w czterech ścianach, przez osoby z najbliższego otoczenia ofiary. Dramat, do którego doszło w Sanoku, wpisuje się w ten ponury schemat, jednocześnie go przekraczając poprzez eskalację agresji skierowaną w stronę osób postronnych i funkcjonariuszy. To, co zaczyna się jako kłótnia rodzinna lub wybuch niekontrolowanej furii spowodowanej zaburzeniami psychicznymi, nierzadko kończy się koniecznością interwencji siłowej. Policja, wzywana do awantur domowych, często nie wie, co zastanie za drzwiami. Czy będzie to pijany małżonek, czy osoba w amoku, uzbrojona w niebezpieczne narzędzie? W przypadku zdarzenia w Sanoku funkcjonariusze stanęli w obliczu zagrożenia, które nie pozostawiało miejsca na negocjacje.

Warto odnotować, że interwencje domowe należą do najbardziej niebezpiecznych zadań w codziennej służbie patrolowej. To właśnie w zamkniętych przestrzeniach mieszkań, gdzie emocje sięgają zenitu, a sprawcy często znajdują się pod wpływem środków odurzających lub alkoholu, dochodzi do wielu napaści na funkcjonariuszy. Statystyki policyjne są w tym zakresie nieubłagane, każdego roku notuje się tysiące przypadków znieważenia lub naruszenia nietykalności cielesnej policjantów, a ataki z użyciem niebezpiecznych narzędzi, takich jak noże czy siekiery, przestają być rzadkością, stając się elementem ryzyka zawodowego wpisanego w mundur.

Tragedia w Sanoku, policjanci musieli otworzyć ogień

Wydarzenia, które rozegrały się w bloku mieszkalnym w Sanoku, przypominają scenariusz filmu sensacyjnego, jednak ich finał jest tragicznie realny. Wszystko zaczęło się od zgłoszenia o mężczyźnie, który zabarykadował się w mieszkaniu ze swoją matką, a służby skierowały się na miejsce zdarzenia. Jak wynika z ustaleń śledczych oraz relacji świadków, mężczyzna pozbawił życia własną matkę, uprzednio odkręcają w lokalu gaz. Ciało kobiety znaleziono w mieszkaniu, co potwierdziło najgorsze przypuszczenia. Jednak to, co wydarzyło się chwilę później, zdefiniowało ten dzień jako jeden z najczarniejszych w historii lokalnej społeczności.

Funkcjonariusze najpierw zauważyli leżącą na podłodze kobietę. Z innego pomieszczenia wypadł mężczyzna z przedmiotem przypominającym miecz lub maczetę - opisał w rozmowie z TVN24 rzecznik rzeszowskiej policji Piotr Wojtunik.

Gdy na miejsce przybyły patrole policji, sprawca nie zamierzał się poddać. Mężczyzna, znajdujący się w stanie silnego pobudzenia, zaatakował funkcjonariuszy maczetą. Jest to narzędzie, które w bliskim kontakcie zadaje przerażające, często śmiertelne obrażenia, a jego użycie przeciwko funkcjonariuszom jest traktowane jako bezpośredni zamach na życie. Mężczyzna ranił w ten sposób strażnika oraz dwóch policjantów. W takich sytuacjach procedury policyjne są jasne i rygorystyczne, choć dla postronnego obserwatora mogą wydawać się drastyczne. Funkcjonariusz ma prawo, a wręcz obowiązek, użyć broni palnej, gdy inne środki przymusu bezpośredniego są niewystarczające, a życie jego lub innych osób jest zagrożone.

Funkcjonariusze użyli środków przymusu bezpośredniego, w tym gazu, ale nie przyniosło to oczekiwanych rezultatów, napastnik wciąż atakował. Wtedy policjanci oddali strzały - wyjaśnił policjant.

W Sanoku policjanci stanęli w obliczu dylematu, na którego rozstrzygnięcie mieli ułamki sekund. Mimo wezwań do odrzucenia broni napastnik wciąż nie kończył ataku. Padły strzały. Użycie broni służbowej to ostateczność, która zawsze wiąże się z gigantycznym obciążeniem psychicznym dla strzelającego oraz późniejszą, drobiazgową kontrolą prokuratorską. W tym przypadku neutralizacja zagrożenia zakończyła się śmiercią napastnika, mimo podjętej reanimacji. Ta sytuacja jaskrawo pokazuje, jak cienka jest granica między rutynową kontrolą a walką o przetrwanie. Maczeta w rękach zdeterminowanego napastnika niweluje przewagę liczebną patrolu, zmuszając mundurowych do podjęcia najbardziej radykalnych kroków w celu ochrony społeczeństwa.

Zobacz też: Pilne wieści ws. Zbigniewa Ziobry. Prokuratura podjęła kluczową decyzję

Nagranie z miejsca zdarzenia obiega sieć

Tragicznym znakiem naszych czasów jest fakt, że całe zdarzenie zostało uwiecznione na nagraniu, które niemal natychmiast trafiło do sieci. Media społecznościowe stały się areną, na której śmierć i przemoc transmitowane są niemal na żywo. Nagranie z Sanoka, na którym widać część zdarzeń, wywołało lawinę komentarzy. Zjawisko to, określane mianem cyfrowego voyeuryzmu, rodzi poważne konsekwencje społeczne. Z jednej strony materiały wideo mogą stanowić ważny materiał dowodowy, pozwalający na obiektywną ocenę przebiegu interwencji i zasadności użycia broni.

Z drugiej strony ich powszechna dostępność prowadzi do desensytyzacji odbiorców, widok krwi i śmierci na ekranie smartfona staje się kolejnym materiałem do skonsumowania między zdjęciem obiadu a reklamą butów. Publikacja takich materiałów ma jednak jeszcze jeden, rzadziej poruszany aspekt. Uwidacznia ona skalę niebezpieczeństw, z jakimi mierzą się służby, co może paradoksalnie wpłynąć na postrzeganie pracy policji. Często krytykowana za opieszałość lub nadużycia formacja, w momentach takich jak ten w Sanoku, pokazuje swoją drugą twarz, ludzi, którzy ryzykują życiem, by powstrzymać agresora. Mimo to eksperci biją na alarm: agresja wobec mundurowych nie maleje. Poczucie bezkarności, często podsycane w internecie, oraz brak szacunku dla symboli państwowych sprawiają, że ataki na policjantów, ratowników medycznych czy strażaków stają się coraz bardziej brutalne.

Nagranie z miejsca zdarzenia zostało opublikowane przez serwis Remiza.

Analiza przypadku z Sanoka musi więc wykraczać poza sam opis zbrodni. To sygnał ostrzegawczy dotyczący stanu zdrowia psychicznego społeczeństwa, dostępności niebezpiecznych narzędzi oraz gotowości państwa do radzenia sobie z nagłymi wybuchami agresji. Policja w Polsce jest systematycznie dozbrajana i szkolona, ale żaden trening nie jest w stanie w pełni przygotować człowieka na konfrontację z kimś, kto w amoku zabija własną matkę i rzuca się z maczetą na uzbrojonych funkcjonariuszy. To przypomnienie, że bezpieczeństwo jest wartością kruchą, a za każdą interwencją stoją ludzie, którzy po naciśnięciu spustu muszą żyć ze świadomością odebrania komuś życia, nawet jeśli było to w obronie własnej.