Nie żyje Lucjan Kaszycki
Tragiczną informację o śmierci Lucjana Kaszyckiego przekazał Paweł Brodowski, redaktor naczelny „Jazz Forum”. Ze wpisu opublikowanego w mediach społecznościowych wynika, że przyczyną zgonu artysty był atak serca. Fani pogrążyli się w żałobie.
Nie żyje Lucjan Kaszycki
- Wielki artysta, zasłużony pedagog, kochany nauczyciel, wspaniały człowiek. Zmarł 5 maja o 2:00 w nocy na serce. Miał 88 lat. Polska muzyka poniosła olbrzymią stratę. Żegnaj profesorze! - napisał Paweł Brodowski w internetowym wydaniu magazynu „Jazz Forum”.
Lucjan Kaszycki był kompozytorem muzyki symfonicznej, rozrywkowej i elektronicznej, a także aranżerem, publicystą muzycznym, pedagogiem oraz profesorem sztuk muzycznych. Paweł Brodowski we wspomnieniu o artyście wspomniał, że zmarły był szefem artystycznym pierwszych Warsztatów Jazzowych w Chodzieży.
Przyjaciele wspominają go jako osobę niezwykle ujmującą i lubianą. Muzyk przyszedł na świat 27 września 1932 roku w Krakowie. Ukończył Średnią Szkołę Muzyczną w klasie fortepianu. W latach późniejszych studiował kompozycję w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Dyplom obronił w 1957 roku.
Zawodowo był związany z Teatrem Starym oraz warszawskimi teatrami: Studiem, Powszechnym, Rozmaitości, STS i Operetką. Skomponował ścieżkę muzyczną do ponad 150 przedstawień. Jego utwory Polacy słyszeli także w filmach „Pożegnania”, „Wspólny pokój”, „Rozstania” oraz „Jak być kochaną”.
Lucjan Kaszycki stworzył kultowe hity najbardziej rozpoznawalnych gwiazd polskiej sceny muzycznej. Współpracował ze Sławą Przybylską, Piotrem Szczepanikiem, Ewą Demarczyk, Joanną Rawik oraz Ireną Santor.
Przez niemal całe życie zajmował się pracą pedagogiczną, wykładał kompozycję w PWSM w Krakowie oraz zainicjował prekursorskie seminarium muzyki jazzowej. Jego wychowankami byli między innymi: Jan Jarczyk, Janusz Stefański, Ryszard Szeremeta, Andrzej Zarycki oraz Andrzej Zieliński.
Na przełomie lat 60. i 70. pełnił funkcję prezesa Oddziału Krakowskiego Polskiej Federacji Jazzowej, zasiadał w Radzie Zarządu Głównego PSJ w Warszawie. Był szefem kadry pedagogicznej pierwszych Warsztatów Jazzowych w Chodzieży oraz w Mąchocicach nieopodal Kielc.
Od 1974 roku mieszkał w Warszawie. Pracował jako kierownik Redakcji Muzycznej Programu Trzeciego Polskiego Radia oraz jako profesor w Akademii Muzycznej. W 1992 roku założył pierwszą w Polsce szkołę zawodową muzyki rozrywkowej. Wielokrotnie był jurorem imprez muzycznych.
