<p>Reakcje na wiadomość o śmierci Olafa Eysmonta pokazują, że nikt nie był przygotowany na tę tragedię. Jeszcze niedawno aktor i dziennikarz miał kontaktować się ze swoimi znajomymi. <b>Dramatyczna informacja pojawiła się na Facebooku księdza Andrzeja Lutra.</b></p><p><i>Pozostała część artykułu pod materiałem wideo</i></p><p></p><p><b>Duchowny przypomniał, że co roku widywał się z  odtwórcą epizodycznych ról we wrześniu podczas Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych, który jest organizowany w Gdyni.</b> Zmarły był wielkim fanem kina. Skończył też Szkołę Aktorską Machulskich.</p><p>W komentarzach zaczęli wypowiadać się znajomi dziennikarza, <b>którzy twierdzą, że Olaf Eysmont zaledwie kilka dni temu kontaktował się z nimi za pośrednictwem mediów. </b>Pojawiły się też wspomnienia jego kolegów z czasów pracy w Polskim Instytucie Sztuki Filmowej.</p><p>Jak na razie nie przekazano żadnych szczegółowych informacji dotyczących jego śmierci. Fakt, że miał zaledwie 45-lat, czyni całą sprawę jeszcze bardziej tajemniczą. <b>Do tragedii nie odnieśli się też jak dotąd Juliusz Machulski ani Ewa Eysmont-Machulska.</b></p>

Nagła śmierć Olafa Eysmonta

<p>Widzowie mogli zobaczyć Olafa Eysmonta w wielu kultowych filmach polskiego kina. <b>Aktor najczęściej grał epizodyczne role, w których wcielał się w postaci dziennikarza. Sam pracował jako redaktor, więc kreacje przychodziły mu z naturalną łatwością.</b></p><p>W ciągu swojej kariery filmowej pojawił się w sześciu produkcjach, których nie trzeba bliżej przedstawiać polskiej publiczności. <b>Po raz pierwszy na planie filmowym zjawił się przy okazji kręcenia „Kilera” w 1997 roku.</b></p><p>Później znalazł się jeszcze w obsadzie takich produkcji jak <b>„Kiler-ów 2-óch” (1999), „Vinci” (2004), „Ile waży koń trojański?” (2008) oraz „Kołysanka” (2010). Ostatnim filmem, w jakim zagrał, jest „Ambassada” z 2013 roku.</b></p><p><iframe src="https://www.facebook.com/plugins/post.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Fpermalink.php%3Fstory_fbid%3D2880576078821580%26id%3D100006076486785&show_text=true&width=500" width="500" height="491" style="border:none;overflow:hidden" scrolling="no" frameborder="0" allowfullscreen="true" allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; picture-in-picture; web-share"></iframe></p><p><i>Artykuły polecane przez redakcję Goniec.pl:</i></p><ul><li><p><a href="https://goniec.pl/ryszard-terlecki-potwierdzil-decyzje-ws-rpo-pp-020721">Ryszard Terlecki potwierdził. PiS właśnie podjął decyzję ws. kandydata na RPO</a></p></li><li><p><a href="https://goniec.pl/zakonnica-bije-na-alarm-i-nawoluje-do-polakow-siostra-michaela-ostrzega-pp-020721">Zakonnica nawołuje do Polaków. Siostra Michaela ostrzega przed &quot;zwiększonym popędem&quot;</a></p></li><li><p><a href="https://goniec.pl/nie-zyje-leszek-falinski-pp-020721">Nie żyje Leszek Faliński, były perkusista zespołu &quot;Dżem&quot;</a></p></li></ul><p><b>Jeżeli chcesz się podzielić informacjami ze swojego regionu, koniecznie napisz do nas na adres </b><a href="mailto:redakcja@goniec.pl"><b>redakcja@goniec.pl</b></a></p><p>Źródło: Super Express; Facebook</p><p><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/lFn_yFMIJDk" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen></iframe></p>

Olaf Eysmont najczęściej grał samego siebie w kultowych filmach

1dbOJnJygmt3f6mf3D6Prj_80371ba3-ca2f-4930-ad2b-4c28ee8a756e.png

Nie żyje aktor Olaf Eysmont. Juliusz Machulski w żałobie

<p>Przed trzema dniami informowaliśmy o innym niecodziennym incydencie z użyciem siły, który miał miejsce podczas długiego weekendu. <a href="https://goniec.pl/turysci-pobili-sie-w-zakopanem-pp-050621">Sieć obiegło nagranie z bijatyki dwóch turystów w Zakopanem, którzy pokłócili się o miejsce parkingowe.</a></p><p>Podobnie, jak w bijatyce w Świdnicy, na miejsce została wezwana policja, która tym razem zastała na miejscu uczestników zdarzenia. Po złożeniu wyjaśnień przez obydwie strony, mężczyzna, który ucierpiał w starciu został pouczony o prawie do złożenia zawiadomienia o pobiciu.</p><p><i>Artykuły polecane przez redakcję Goniec.pl:</i></p><ul><li><p><a href="https://goniec.pl/lech-kaczynski-byl-wykladowca-jolanty-kwasniewskiej-ij-070621">Lech Kaczyński był wykładowcą Jolanty Kwaśniewskiej</a></p></li><li><p><a href="https://goniec.pl/nfz-wprowadzil-teleplatforme-pierwszego-kontaktu-kb-070621">NFZ wprowadził teleplatformę pierwszego kontaktu</a></p></li><li><p><a href="https://goniec.pl/policja-potwierdzila-spelnil-sie-najczarniejszy-scenariusz-znaleziono-cialo-ij-070621">Policja odnalazła ciało zaginionego 38-latka z Bielska-Białej</a></p></li></ul><p>
<b>Jeżeli chcesz się podzielić informacjami ze swojego regionu, koniecznie napisz do nas na adres </b><a href="mailto:redakcja@goniec.pl"><b>redakcja@goniec.pl</b></a></p><p>Źródło: youtube, o2.pl</p>

Kolejne poważne pobicie w ciągu ostatnich kilku dni

W ruch poszły pięści i kopniaki, wielka rozróba w Świdnicy. Nagranie tylko dla dorosłych

<p>Niedziela 29 stycznia. Piłkarze na murawie, emocje wśród tysięcy kibiców na trybunach i przed telewizorami, wszystkie oczy zwrócone na stadion Allianz Riviera, ale to nic w porównaniu z tym, co działo się tam, gdzie nikt wówczas nie patrzył.</p><p><b>Podczas gdy Nicea zgrabnie wygrywała z goszczącym u niej Lille 1:0, w stadionowych toaletach postanowiono nakręcić film.</b> Nie było to jednak kolejne krótkie nagranie z życia przypadkowego fana piłki nożnej, które później udostępniłby zapewne w relacji na Instagramie, ale prawdziwe wideo dla dorosłych. Dziś francuskie media szeroko rozpisują się o sprawie.</p>

Francja. Seks-skandal podczas meczu Lille-Nicea

<p>Jak podaje portal &quot;20 Minutes&quot;, <b>za film odpowiada kobieta, która jest specjalistką od &quot;dziwnych wyzwań&quot; i często nagrywa swoje popisy z przypadkowymi osobami.</b> Wideo nakręcone w toalecie sportowej areny miało być dla niej kolejnym ekscytującym wyzwaniem.</p><p>Nie trudno się domyślić, że <b>internauci, którzy usłyszeli o sprawie, byli rozbawieni, w przeciwieństwie do władz klubu gospodarzy, które okazały zbulwersowanie i złożyły skargę</b>. Podobny ruch ma wykonać również firma zarządzająca stadionem.</p><p>- <b>Po zapoznaniu się i przeanalizowaniu sytuacji NES zdecydował się złożyć skargę w związku z powiązaniem wizerunku stadionu z działalnością pornograficzną</b> - poinformowała firma Nice Eco Stadium, która odpowiedzialna jest za arenę.</p><p><i>Artykuły polecane przez Goniec.pl:</i></p><ul><li><p><a href="https://goniec.pl/policjant-na-sluzbie-odebral-telefon-po-chwili-rzucil-sluchawka-i-wybiegl-ar-wbc-140223">Policjant na służbie odebrał telefon. Po chwili rzucił słuchawką i wybiegł</a></p></li><li><p><a href="https://goniec.pl/kuchenne-rewolucje-zniszczyly-jej-zycie-ujawnila-prawde-o-programie-wu-wbc-140223">&quot;Kuchenne rewolucje&quot; zniszczyły jej życie. Ujawniła prawdę o programie</a></p></li><li><p><a href="https://goniec.pl/czas-tylko-do-jutra-klienci-szturmuja-biedronki-tego-jeszcze-nie-bylo-aj-wbc-140223">Czas tylko do jutra. Klienci szturmują Biedronki, tego jeszcze nie było</a></p></li></ul><p>Źródło: radiozet.pl, 20 Minutes</p>

Nagrała w toalecie film pornograficzny. Zarząd klubu składa skargę

Nagrała film dla dorosłych w stadionowej toalecie. Wszystko podczas meczu przy pełnych trybunach

7vAhkzoAZqPG7ZOBcIJegw_Wrocław,_Stadion_Miejski_(2014).jpg

<p>Janusz Chabior padł ofiarą spisku, który uknuto z okazji jego 60. urodzin. Aktor, który 17 lutego celebrował kolejny rok życia, podczas jednego z jego teatralnych występów natrafił na wyjątkowo krnąbrną widownię.<strong> Gdy już miał wybuchnąć, okazało się, że za intrygą stała jego własna małżonka.</strong></p><p>W domu Janusza Chabiora jego okrągłe urodziny świętowane są już od kilku dni. W poniedziałek 13 lutego aktor grał w spektaklu "Pozytywni" w Garnizonie Sztuki. Choć w swojej karierze wielokrotnie miał do czynienia z widzami, którzy nie potrafili się zachować... to tym razem trafił na całą widownię krnąbrnej publiczności.</p><p>Przed występem aktor dowiedział się, że bilety na spektakl zostały wykupione przez pewną firmę. Choć go to mocno zaskoczyło, postanowił nie drążyć tematu, wszak najważniejsze było to, że miał przed kim wystąpić.</p><p>- Przebieram się, żartujemy z kolegami, wychodzę na scenę, zaczynamy grać, no i zaczęły się dziać rzeczy, które, choć bardzo rzadko, ale w teatrze zdarzają&nbsp;się. Jakaś awantura w foyer teatru, telefon dzwoni na widowni, komuś rozsypują się monety. <strong>Wzrasta we mnie irytacja. Co za niesforna publiczność!</strong> - opowiadał Janusz Chabior na Instagramie, relacjonując niespodziankę, która go spotkała.</p>

Janusz Chabior trafił na wyjątkowo trudną publiczność

<p>W pewnym momencie jednemu z widzów dwukrotnie zadzwonił telefon, co zirytowało innego aktora, Łukasza Simlata. Artysta podszedł do widza, wyrwał mu telefon i w mocnych słowach zwrócił się do rozmówcy po drugiej stronie słuchawki.</p><p>- Po chwili ponownie zadzwonił telefon. Popatrzyłem na Łukasza Simlata i wtedy on odpalił rakietę. Op******** typa, wyrwał mu telefon z ręki i powiedział: 'Tak cię mamusia kultury uczyła?' I zszedł ze sceny. Zapanowała cisza. To było megamocne. 'Co za dzień' - pomyślałem i wtedy rozpaliły się światła, <strong>huknęły petardy, zobaczyłem znajome, roześmiane twarze na widowni i usłyszałem gromkie 'Sto lat'. Byłem w szoku!</strong> - kontynuował relację popularny aktor.</p>

Janusz Chabior był zaskoczony niesforną publicznością

<p>Gdy Januszowi Chabiorowi kończyła się cierpliwość, na jaw wyszło, że wszystko zostało zaplanowane przez jego żonę. To ona po kryjomu zorganizowała znajomych artysty i zaprosiła ich na spektakl, aby w nieoczekiwanym momencie rozpocząć wspólne celebrowanie 60. urodzin aktora.</p><p>Janusz Chabior był zachwycony gestem żony i poświęcił mu obszerny wpis na Instagramie. Przy okazji artysta opublikował nagranie, na którym możemy zobaczyć niefortunny początek spektaklu oraz to, jak wszystko się później potoczyło.<strong> Trzeba przyznać, że całość robi ogromne wrażenie i żona aktora musiała się nieźle napracować nad organizacją.</strong></p><p><strong>Nagranie możecie obejrzeć poniżej:</strong></p><div class="raw-html-embed"><blockquote class="instagram-media" data-instgrm-captioned="" data-instgrm-permalink="https://www.instagram.com/reel/Cop2HFFonfm/?utm_source=ig_embed&amp;utm_campaign=loading" data-instgrm-version="14" style=" background:#FFF; border:0; border-radius:3px; box-shadow:0 0 1px 0 rgba(0,0,0,0.5),0 1px 10px 0 rgba(0,0,0,0.15); margin: 1px; max-width:540px; min-width:326px; padding:0; width:99.375%; width:-webkit-calc(100% - 2px); width:calc(100% - 2px);"><div style="padding:16px;"> <a href="https://www.instagram.com/reel/Cop2HFFonfm/?utm_source=ig_embed&amp;utm_campaign=loading" style=" background:#FFFFFF; line-height:0; padding:0 0; text-align:center; text-decoration:none; width:100%;" target="_blank"> <div style=" display: flex; flex-direction: row; align-items: center;"> <div style="background-color: #F4F4F4; border-radius: 50%; flex-grow: 0; height: 40px; margin-right: 14px; width: 40px;"></div> <div style="display: flex; flex-direction: column; flex-grow: 1; justify-content: center;"> <div style=" background-color: #F4F4F4; border-radius: 4px; flex-grow: 0; height: 14px; margin-bottom: 6px; width: 100px;"></div> <div style=" background-color: #F4F4F4; border-radius: 4px; flex-grow: 0; height: 14px; width: 60px;"></div></div></div><div style="padding: 19% 0;"></div> <div style="display:block; height:50px; margin:0 auto 12px; width:50px;"><svg width="50px" height="50px" viewBox="0 0 60 60" version="1.1" xmlns="https://www.w3.org/2000/svg" xmlns:xlink="https://www.w3.org/1999/xlink"><g stroke="none" stroke-width="1" fill="none" fill-rule="evenodd"><g transform="translate(-511.000000, -20.000000)" fill="#000000"><g><path d="M556.869,30.41 C554.814,30.41 553.148,32.076 553.148,34.131 C553.148,36.186 554.814,37.852 556.869,37.852 C558.924,37.852 560.59,36.186 560.59,34.131 C560.59,32.076 558.924,30.41 556.869,30.41 M541,60.657 C535.114,60.657 530.342,55.887 530.342,50 C530.342,44.114 535.114,39.342 541,39.342 C546.887,39.342 551.658,44.114 551.658,50 C551.658,55.887 546.887,60.657 541,60.657 M541,33.886 C532.1,33.886 524.886,41.1 524.886,50 C524.886,58.899 532.1,66.113 541,66.113 C549.9,66.113 557.115,58.899 557.115,50 C557.115,41.1 549.9,33.886 541,33.886 M565.378,62.101 C565.244,65.022 564.756,66.606 564.346,67.663 C563.803,69.06 563.154,70.057 562.106,71.106 C561.058,72.155 560.06,72.803 558.662,73.347 C557.607,73.757 556.021,74.244 553.102,74.378 C549.944,74.521 548.997,74.552 541,74.552 C533.003,74.552 532.056,74.521 528.898,74.378 C525.979,74.244 524.393,73.757 523.338,73.347 C521.94,72.803 520.942,72.155 519.894,71.106 C518.846,70.057 518.197,69.06 517.654,67.663 C517.244,66.606 516.755,65.022 516.623,62.101 C516.479,58.943 516.448,57.996 516.448,50 C516.448,42.003 516.479,41.056 516.623,37.899 C516.755,34.978 517.244,33.391 517.654,32.338 C518.197,30.938 518.846,29.942 519.894,28.894 C520.942,27.846 521.94,27.196 523.338,26.654 C524.393,26.244 525.979,25.756 528.898,25.623 C532.057,25.479 533.004,25.448 541,25.448 C548.997,25.448 549.943,25.479 553.102,25.623 C556.021,25.756 557.607,26.244 558.662,26.654 C560.06,27.196 561.058,27.846 562.106,28.894 C563.154,29.942 563.803,30.938 564.346,32.338 C564.756,33.391 565.244,34.978 565.378,37.899 C565.522,41.056 565.552,42.003 565.552,50 C565.552,57.996 565.522,58.943 565.378,62.101 M570.82,37.631 C570.674,34.438 570.167,32.258 569.425,30.349 C568.659,28.377 567.633,26.702 565.965,25.035 C564.297,23.368 562.623,22.342 560.652,21.575 C558.743,20.834 556.562,20.326 553.369,20.18 C550.169,20.033 549.148,20 541,20 C532.853,20 531.831,20.033 528.631,20.18 C525.438,20.326 523.257,20.834 521.349,21.575 C519.376,22.342 517.703,23.368 516.035,25.035 C514.368,26.702 513.342,28.377 512.574,30.349 C511.834,32.258 511.326,34.438 511.181,37.631 C511.035,40.831 511,41.851 511,50 C511,58.147 511.035,59.17 511.181,62.369 C511.326,65.562 511.834,67.743 512.574,69.651 C513.342,71.625 514.368,73.296 516.035,74.965 C517.703,76.634 519.376,77.658 521.349,78.425 C523.257,79.167 525.438,79.673 528.631,79.82 C531.831,79.965 532.853,80.001 541,80.001 C549.148,80.001 550.169,79.965 553.369,79.82 C556.562,79.673 558.743,79.167 560.652,78.425 C562.623,77.658 564.297,76.634 565.965,74.965 C567.633,73.296 568.659,71.625 569.425,69.651 C570.167,67.743 570.674,65.562 570.82,62.369 C570.966,59.17 571,58.147 571,50 C571,41.851 570.966,40.831 570.82,37.631"></path></g></g></g></svg></div><div style="padding-top: 8px;"> <div style=" color:#3897f0; font-family:Arial,sans-serif; font-size:14px; font-style:normal; font-weight:550; line-height:18px;">Wyświetl ten post na Instagramie</div></div><div style="padding: 12.5% 0;"></div> <div style="display: flex; flex-direction: row; margin-bottom: 14px; align-items: center;"><div> <div style="background-color: #F4F4F4; border-radius: 50%; height: 12.5px; width: 12.5px; transform: translateX(0px) translateY(7px);"></div> <div style="background-color: #F4F4F4; height: 12.5px; transform: rotate(-45deg) translateX(3px) translateY(1px); width: 12.5px; flex-grow: 0; margin-right: 14px; margin-left: 2px;"></div> <div style="background-color: #F4F4F4; border-radius: 50%; height: 12.5px; width: 12.5px; transform: translateX(9px) translateY(-18px);"></div></div><div style="margin-left: 8px;"> <div style=" background-color: #F4F4F4; border-radius: 50%; flex-grow: 0; height: 20px; width: 20px;"></div> <div style=" width: 0; height: 0; border-top: 2px solid transparent; border-left: 6px solid #f4f4f4; border-bottom: 2px solid transparent; transform: translateX(16px) translateY(-4px) rotate(30deg)"></div></div><div style="margin-left: auto;"> <div style=" width: 0px; border-top: 8px solid #F4F4F4; border-right: 8px solid transparent; transform: translateY(16px);"></div> <div style=" background-color: #F4F4F4; flex-grow: 0; height: 12px; width: 16px; transform: translateY(-4px);"></div> <div style=" width: 0; height: 0; border-top: 8px solid #F4F4F4; border-left: 8px solid transparent; transform: translateY(-4px) translateX(8px);"></div></div></div> <div style="display: flex; flex-direction: column; flex-grow: 1; justify-content: center; margin-bottom: 24px;"> <div style=" background-color: #F4F4F4; border-radius: 4px; flex-grow: 0; height: 14px; margin-bottom: 6px; width: 224px;"></div> <div style=" background-color: #F4F4F4; border-radius: 4px; flex-grow: 0; height: 14px; width: 144px;"></div></div></a><p style=" color:#c9c8cd; font-family:Arial,sans-serif; font-size:14px; line-height:17px; margin-bottom:0; margin-top:8px; overflow:hidden; padding:8px 0 7px; text-align:center; text-overflow:ellipsis; white-space:nowrap;"><a href="https://www.instagram.com/reel/Cop2HFFonfm/?utm_source=ig_embed&amp;utm_campaign=loading" style=" color:#c9c8cd; font-family:Arial,sans-serif; font-size:14px; font-style:normal; font-weight:normal; line-height:17px; text-decoration:none;" target="_blank">Post udostępniony przez Janusz Chabior (@januszchabior)</a></p></div></blockquote> <script async="" src="//www.instagram.com/embed.js"></script></div><p><strong>Śledź najnowsze newsy na Twitterze Gońca: </strong><a href="https://twitter.com/GoniecPL"><strong>https://twitter.com/GoniecPL</strong></a></p><p><i>Artykuły polecane przez Goniec.pl:</i></p><p><a href="https://goniec.pl/85-letni-jan-zielinski-wyszedl-z-domu-i-slad-po-nim-zaginal-rodzina-blaga-o-pomoc-jj-wij-150223">85-letni Jan Zieliński wyszedł z domu i ślad po nim zaginął. Rodzina błaga o pomoc</a></p><p><a href="https://goniec.pl/katarzyna-cichopek-i-maciej-kurzajewski-wystawieni-na-posmiewisko-wu-wij-150223">Katarzyna Cichopek i Maciej Kurzajewski wystawieni na pośmiewisko. "Specjaliści od niszczenia związków"</a></p><p><a href="https://goniec.pl/wielkie-szczescie-u-gwiazdora-rancza-zdjecie-mowi-wszystko-fani-sla-gratulacje-psz-wij-150223">Bartek Kasprzykowski ma powody do radości. Tamara Arciuch jest w kolejnej ciąży?</a></p><p>&nbsp;</p>

Za wszystkim stała żona Janusza Chabiora

Projekt bez tytułu - 2023-02-16T183705.618.png

Aktor nagle przerwał przedstawienie i wyrwał telefon widzowi. Chwilę później stało się niebywałe

<p style="text-align:justify;">Zanim przejdę do szczegółowych rozważań odnośnie do tego, co jest, muszę podzielić się kilkoma myślami na temat tego, czego nie ma, tj. wielkich nieobecnych tegorocznej gali, a w swoim sercu mam takich dwoje – są to obraz Damiena Chazelle’a pt. “Babilon” oraz najnowszy “Batman” spod ręki Matta Reevesa. O ile nie spodziewałam się wyróżnienia zeszłorocznego filmu DC w głównych kategoriach, jest dla mnie absolutnym skandalem, że muzyka skomponowana przez Michaela Giacchino nie dostała się nawet na oscarową shortlistę. To dla mnie bez cienia wątpliwości najlepszy soundtrack w historii filmów superbohaterskich, o ile “Batmana” w ogóle możemy włożyć do tej szufladki. Spełnia ona według mnie wszystkie przesłanki kompozytorskiego geniuszu, włączając w to fakt, że nawet bez przemykających po ekranie obrazów możemy wyobrazić sobie ten film od pierwszej do ostatniej sekundy tylko dzięki żyjącym swoim życiem dźwiękom, które jednocześnie tak spójnie należą do zaprezentowanych wizualiów. Rzeczona ścieżka dźwiękowa jest moim ulubionym albumem zeszłego roku, a rzadko odnotowuję taki wynik w przypadku muzyki filmowej. Uwielbiam zabieg zarysowania jasnego motywu przewodniego, który wybrzmiewa w różnych wydaniach, a ten z “Batmana” jest bez wątpienia ikoniczny.&nbsp;</p><p style="text-align:justify;">Skoro o wybitnych ścieżkach dźwiękowych i wybijających się motywach mowa, jestem absolutnie pewna, że na otarcie moich łez statuetkę odbierze Justin Hurwitz za “Babilon”, bo ścieżka dźwiękowa wbija w fotel, jest niezwykle estetyczna i jest doskonałym partnerem dla wszystkich kolorów, które biją do nas z ekranu. Smutne jest, że film Chazelle’a nie został doceniony za nic więcej. Dosłownie przeszedł bez echa, a jeśli jakieś echo się odbiło, to w kontekście powielania schematu hołdu dla wielkiego Hollywood, dłużyzny i nużyzny. Dla mnie – nic z tych rzeczy! Fantastyczne kreacje aktorskie, w tym przede wszystkim boskiej Margot Robbie, fantastyczne dialogi, rewelacyjny montaż (piękna sekwencja, kiedy bohaterka grana przez Robbie mierzy się z dobrodziejstwem inwentarza kina dźwiękowego), celne wypunktowanie często pomijanych motywów z historii kina lat 20. i 30., a także oczywiście bajeczne kostiumy i scenografia. “Babilon” dumnie stoi dla mnie obok “Pewnego razu… w Hollywood”, nie tylko ze względu na obecność Robbie i Pitta. Żałuję, że należyte mu miejsce wśród nominacji w głównej kategorii zabrało “Women Talking”.&nbsp;</p><p style="text-align:justify;">Brakuje też znakomitej Mii Goth za rolę w psychologicznym shlaszerze “Pearl”, kreację absolutnie genialną, łączącą w sobie szaleństwo, cierpienie, młodzieńczy wigor i dziecięce marzenia. Niestety takie filmy nie są zauważane, najwyraźniej zaś została zauważona Andrea Risenborough za rolę w produkcji “To Leslie”, której prawie nikt nie widział, a pokazy dla zamkniętego grona odbyły się w domu Jennifer Aniston. Kampania promocyjna jest oceniana jako wielce kontrowersyjna, mówiło się nawet o możliwości cofnięcia nominacji (takie rzeczy zdarzały się w historii Oscarów!), ale na to już raczej za późno.</p>

Ale jak to nie nominowali…?

<p>Proponuję zacząć od scenariuszy adaptowanych i oryginalnych, trzonu każdego dzieła filmowego, bez którego dobrej jakości nawet najlepsi aktorzy nie poniosą produkcji na swoich barkach. Do większości z nominowanych w obu tych kategoriach filmów jeszcze się odniosę, dlatego chciałabym pochylić się na razie nad jednym scenariuszem oryginalnym (“W trójkącie”) i jednym adaptowanym (“Glass Onion. Na noże”). Co do pierwszego tytułu, jest to wpisująca się w obecny trend satyr na płynące w dostatkach elity, które zostają sprowadzone do parteru. Ruben Östlund pojechał jednak po bandzie, w szczególności w środkowym akcie, kiedy w bardzo, hmmm, ekstremalny sposób udowodnił, że w ostatecznym rozrachunku każdy z nas jest takim samym organizmem ludzkim. Celowo mówię o aktach, bowiem film jest podzielony na trzy części, z czego właśnie ta druga z kolacją kapitańską jako punktem kulminacyjnym jest najbardziej wciągająca i celna (a dialogi między socjalistycznym kapitanem i kapitalistycznym biznesmenem z Rosji – bezcenne!). Trzy akty mogłyby spokojnie być trzema osobnymi filmami, z czego pierwszy nie dorastałby drugiemu i trzeciemu do pięt. Scenariusz jest więc nierówny, niemniej jest to interesująca propozycja.</p><p>W przypadku kontynuacji rewelacyjnego “Na noże” również mam zastrzeżenia, ale zgoła innego kalibru. O ile film bazowy był dla mnie objawieniem 2019 roku, o tyle oczekiwany sequel bardzo mnie zawiódł, choć wiele osób uważa go nawet za lepszy od pierwszej części. Być może moja antypatia ma klucz w głupiutkich bohaterach i nietrafionych według mnie dialogach, niemniej należy oddać, że dekonstrukcja kryminału, której byliśmy świadkami cztery lata temu, postępuje. Jest to co prawda dużo bardziej przekombinowana dekonstrukcja, ale jeśli co jakiś czas mamy otrzymywać nowy film z tej serii z nowymi bohaterami i gwiazdorską obsadą, nie mam nic przeciwko.</p><p>Koniec końców, wątpię, by to te teksty zostały w przyszłym tygodniu nagrodzone. Obstawiam triumf “Duchów Inisherin” i “Na Zachodzie bez zmian”, ale o nich potem.</p>

Która historia urzeknie członków Akademii najbardziej?

<p>Choć każda z czterech kategorii aktorskich jest tak samo ważna, szczegółowe omówienie każdej z nich mogłoby zająć tyle czasu, że skończyłabym przed samą galą. Pozwolę sobie więc ograniczyć do najciekawiej według mnie zapowiadającego się pojedynku, bowiem mowa o kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy, w której trzej aktorzy mają tak samo wysokie szanse na wygraną, a jest jeszcze pewien czarny koń w tym wyścigu…</p><p>Po Oscarze dla Ramiego Maleka za rolę Freddiego Mercury’ego w “Bohemian Rhapsody” i zaistnieniu modelowej krzywej popytu i podaży na filmowe biografie wydaje się, że zakochane w biopicach Hollywood wyniesie na piedestał kreację Austina Butlera, który wcielił się – wróć – został Elvisem Presleyem. Ten dotychczas przede wszystkim disneyowski aktor dorósł na naszych oczach, przechodząc spektakularną metamorfozę. Butler skorzystał z metody Stanisławskiego, co okupił kryzysem w życiu osobistym. Do dziś, choć od ostatniego klapsa na planie minęły dwa lata, mówi zmienionym głosem, przez co pada ofiarą drwin, a takowe w ogóle nie powinny mieć miejsca. Należy uzmysłowić sobie, że wiele utworów obecnych w filmie jest wykonywanych przez Austina (m.in. świetne “Trouble” i “Baby, Let’s Play House”), a jego ruchy taneczne są wprost oszałamiające. Choć mam pewne zastrzeżenia do pomysłu na tę postać w chwilach, w których nie jedziemy cekinowym wagonikiem, mam nadzieję, że Butler odbierze za tę rolę Nagrodę Akademii i że biografie muzyczne będą dążyły do poziomu tak unikatowej karuzeli, jaką jest “Elvis”.</p><p>“Wieloryb”, którego polscy widzowie, mogą jeszcze oglądać w kinach, to przede wszystkim wielki powrót Brendana Frasera, który odegrał rolę życia i ten obraz warto obejrzeć przede wszystkim dla niego. Ograniczenia ruchowe (portretowany przez niego Charlie jest osobą z chroniczną otyłością) sprawiają, że gra on przede wszystkim twarzą, w szczególności oczami, w których wypisane są wszystkie emocje. Mimo bardzo poważnego stanu, w jakim się znalazł, Charlie stara się nie tracić poczucia humoru i zapału do pracy nad tym, co kocha, co jeszcze trzyma go przy życiu. A w nim ma tylko jedną osobę, przyjaciółkę i opiekunkę medyczną. Chemia między tą dwójką jest pięknym aspektem “Wieloryba”, a oscarowa nominacja dla Hong Chau jest równie niespodziewana, co zasłużona Brendan Fraser, po wszystkich tragediach, które przeszedł w życiu, na pewno jest podbudowany fantastycznymi recenzjami na temat jego kreacji i szeregiem nagród, które otrzymał i tych, które być może jeszcze otrzyma. Choć Austin Butler ubiegł Frasera m.in. na BAFTA-ch i Złotych Globach, to właśnie odtwórca głównej roli w “Wielorybie” przytulał statuetkę SAG Awards. Jestem przeciwniczką dawania nagród za obudowę stworzoną z emocji wokół danej osoby czy egzekwowania jakiejś sprawiedliwości wstecznej – ale w tym wypadku absolutnie nie o to chodzi. Historia Brendana Frasera dodaje bowiem temu występowi istotnej wartości.</p><p>Można przekornie powiedzieć, że trzecim laureatem Oscara w tym roku będzie Colin Farrell. Irlandczyk ma szansę na statuetkę za główną rolę w jednym z największych filmowych fenomenów tego roku. O “Duchach Inisherin” jeszcze się rozpiszę, najpierw jednak kilka słów pochwały dla odtwórcy roli Padraica, dobrodusznego pechowca, któremu przyszło wbrew jego woli rozstać się z najlepszym przyjacielem. Odegranie tej roli (podobnie jak w przypadku postaci rewelacyjnie zagranej przez Barry’ego Keoghana) balansowało na granicy popadnięcia w karykaturę, stąd należy docenić kunszt aktorski. Farrell tak samo wyśmienicie sprawdza się w scenach samotnych rozterek, jak i w kontaktach z postaciami, wobec których jest na różnym poziomie dominacji lub podległości. Kibicujemy mu od pierwszej do ostatniej sceny, autentycznie wchodząc w skórę osoby z tak trudnym do zaakceptowania problemem. Farrell ma na koncie wiele fantastycznych ról i mimo że jest dobrze rozpoznawalnym i chętnie wybieranym aktorem nadal nie jest dopuszczany do hollywoodzkiej ekstraklasy. Być może Oscar to zmieni?</p><p>Gdzie trzech się bije, tam czwarty korzysta? Nominacja dla Paula Mescala była dla mnie tyleż niespodziewana, co radująca, ponieważ nadeszła, kiedy byłam już po przedpremierowym seansie “Aftersun”, filmu, który po wielu widzach spłynie, jednak bez wątpienia można go zakwalifikować jako “mały wielki film”. Pozornie prosta historia oparta na retrospekcji obserwowanej okiem kamery wideo to portret wyjazdu córki i jej młodego ojca do tureckiego kurortu, wakacyjne ujęcia pełne prostych słów i gestów, które z jakiegoś powodu osiadły w bohaterce na długie lata. Obrazu tego nie da się w pełni docenić podczas seansu i warto wstrzymać się z werdyktem nawet do kilku dni po obejrzeniu filmu. Rola Paula Mescala jest zaś autentyczna i pełna emocji przy minimalnym wkładzie z gatunku tego, który widzimy gołym okiem. Aktor świetnie sportretował młodego ojca po cichu mierzącego się z własnymi demonami i z rolą opiekuna. Choć Mescal był szeroko doceniony po “Normalnych ludziach”, do mnie ten serial nie trafił i nie będę czarować, że już wtedy zwróciłam uwagę na tego człowieka. Teraz jednak widzę, że subtelna gra i niebanalna uroda Paula Mescala mogą zapewnić mu długo trwające powodzenie w Hollywood i oby w jak największej liczbie filmów niezależnych. Kto wie, może przyszła gwiazda kontynuacji “Gladiatora” zafunduje prztyczek Butlerowi, Fraserowi i Farrellowi?</p>

A gdyby tak przekroić Oscara na cztery części?

<p>Również główna kategoria jest jedną wielką niewiadomą zważywszy na rozłam w werdyktach podczas tego sezonu nagród, jak i na fakt, że zeszłoroczne zwycięstwo “CODY” już chyba na zawsze zmiecie z powierzchni ziemi wyrażenie “oscarowy pewniak”. Zacznę od filmów, które mimo wszystko nie mają większej szansy na statuetkę w tej kategorii, ale którym bardzo kibicuję. Są to “Elvis” oraz “Top Gun: Maverick”.</p><p>Po pierwszym seansie “Elvisa” miałam do tego obrazu ambiwalentny stosunek. Rola Austina Butlera jakoś specjalnie mnie nie porwała, przeszkadzał mi chaos pierwszego aktu oraz płytkie lub wydumane kwestie z późniejszych części filmu. Każdy kolejny seans, a było ich ok. dwudziestu, przekładał się na coraz większy podziw dla Butlera, reżysera Baza Luhrmanna (gdzie jest nominacja reżyserska?!),, wspaniałego montażu i scenografii. Film nadal ma dla mnie wady, takie jak niedostateczne wyeksponowanie postaci Priscilli (o niej jednak niedługo film w reżyserii Sophii Coppoli!). Wybór osi fabularnej w postaci konfliktu Elvisa ze złowrogim managerem Tomem Parkerem (roli Toma Hanksa będę bronić do ostatniej kropli krwi, jej krytyka jest dla mnie wielce bezpodstawna) to jednak strzał w dziesiątkę, a realizacja scen koncertowych w różnych etapach życia i twórczości Elvisa to zupełnie nowy poziom kina muzycznego. Twórcy zadbali o najmniejsze szczegóły, łącznie ze świetnym doborem statystów, na których najczęściej nawet nie zwracamy uwagi. Po musicalowym i balansującym na granicy jawy i snu “Rocketmanie”, “Elvis” to kolejny fantastyczny krok ku przyszłości biografii muzycznych, a tych mamy na horyzoncie sporo.</p><p>Odnośnie do “Top Gun: Maverick”, rzadko zdarza się, aby kontynuacja była lepsza od oryginału. O ile w przypadku “Avatara”, o którym za chwilę, jest to kwestia sporna, o tyle pozwolę sobie założyć, że zdecydowana większość widzów uważa sequel “Top Guna” za dużo lepszy film od klasyka z lat 80., który, owszem, robił wtedy spore wrażenie, ale poza zapierającymi dech w piersiach sekwencjami w powietrzu nie miał zbyt dużo do zaoferowania. Film z 2022 roku to czysta perfekcja i widać, że zarówno wykonanie, jak i sama fabuła były długo dopracowywne. Tak jak mówił Tom Cruise, nie chciał on wypuszczać czegoś, z czego nie byłby zadowolony w 100% tylko po to, aby odnieść sukces finansowy. 1,5 mld dolarów w box office to wynik w pełni zasłużony. Rewelacyjne akrobacje powietrzne, fantastyczna chemia między bohaterami, interesujące rozterki oraz wzruszające nawiązania do pierwszej części na czele z konfrontacją Maverick/Rooster, a także, a może przede wszystkim, z łapiącą za sercę sceną stworzoną specjalnie dla chorującego Vala Kilmera. Tom Cruise jest za to ostatnim gwiazdorem Hollywood (gwiazdorem, nie geniuszem takim jak Al Pacino czy Robert De Niro), który zasługuje na Oscara honorowego za zasługi dla filmu jak obecnie nikt inny. Wyniósł kaskaderkę na zupełnie nowy poziom, jest wizjonerem i będzie wspominany przez widzów przez dziesiątki kolejnych lat.</p><p>W ramach przerwy między dużymi tytułami parę słów o innym nominowanym w głównej kategorii, a także w kandydacie do nagrody za scenariusz adaptowany, tj. “Women Talking”. Obraz ten nie ma polskiej dystrybucji i udało mi się go obejrzeć za granicą, żeby móc mieć pełen ogląd na oscarowy wyścig. Jest to adaptacja powieści traktującej o zamkniętej społeczności, można by rzecz, stylizowanej na amiszów. Kobiety, po serii traumatycznych ataków, decydują czy powinny opuścić kolonię, bo tak ta wspólnota jest nazywana, i jakie będzie to miało konsekwencje dla ich dzieci. Film, co sugeruje już sam tytuł, jest wybitnie przegadany, a co gorsza z tych tyrad za dużo nie wynika. Powielenie goni powielenie, dyskusje na jeden temat zataczają koło, a widz chyba nawet traci zainteresowanie, jaką drogę obiorą bohaterki. Nie odrywa wzroku od ekranu tylko dzięki aktorkom (to przede wszystkim kobiety, jedyny mężczyzna, który ma cokolwiek do powiedzenia, to postać grana przez Bena Whishawa), które grają istny koncert, a należy wyróżnić przede wszystkim emocjonalne role Claire Foy i Jesse Buckley, gdzieś w tle krąży zaś wielka Frances McDormand. Jeżeli film miał coś wnieść do kina feministycznego czy przynajmniej zabrać głos w dyskusji na temat społecznej roli i pozycji kobiet, nie wywiązał się według mnie z tego zadania.</p><p>Filmem, który przez pewien czas zdawał się być faworytem wszystkich nagród, są “Fabelmanowie”, czyli autofantazja na temat młodości i życia rodzinnego Stevena Spielberga. To kolejny fantastyczny film o kinie – o miłości do tego rodzaju sztuki oraz o technicznej ewolucji tego rzemiosła. Do pewnego stopnia obraz ten można zestawić z “Aftersun”, w którym reżyserka podjęła próbę przepracowania swojego dzieciństwa, próbując zgłębić drugą z dwóch uwiecznionych na taśmach z wakacji perspektyw. Bohater Spielberga jest już od początku dużo bardziej świadomy tego, co dzieje się w jego niezwykłej rodzinie odegranej z ogromnym wdziękiem przez Michelle Williams, Paula Dano i nawet Judda Hirscha, który, choć pojawił się na dosłownie dwie sceny, zgarnął nominację w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy, Paula Dano zaś zabrakło. “Fabelmanowie” to piękny film o konflikcie czucia i wiary ze szkiełkiem i okiem mędrca, niezwykle estetyczny portret epoki i dialogowa ekstraklasa, a stanowiąca swego rodzaju klamrę kompozycyjną finałowa scena z reżyserem powinna wpisać się w historię kina. Niestety szanse na Oscara dla tego filmu maleją, choć nadal mocno trzymam za niego kciuki.</p><p>A co z “Avatar: Istota wody”? Kontynuacja absolutnie kultowego filmu z 2009 roku (który przecież zwyciężył w głównej oscarowej kategorii!) nie każdemu przypadła do gustu. Produkcji zarzuca się przede wszystkim zbyt uproszczoną i wtórną fabułę, widzowie są też pod mniejszym wrażeniem doskonałego wykonania tego obrazu niż 13 lat temu, kiedy “Avatar” był absolutnie przełomowy. Dla mnie jednak druga część przebiła film bazowy, a rozszerzenie mitologii Pandory o krainę rafy i podwodny świat jest magiczne i fascynujące. Realizacja utrzymana jest na najwyższym poziomie, warto też wiedzieć, że prace nad dwójką trwały tak długo m.in. z racji opracowywania zupełnie nowej kamery przez Sony przy współpracy z reżyserem, Jamesem Cameronem. Istota wody jest dla mnie ucztą dla oka i serca, a ostatnie sceny przepłakałam jak małe dziecko – dobrze, że pod okularami 3D. No i właśnie – to dla takich filmów funkcjonują kina. Czy wciąż podejrzliwie patrząca na serwisy streamingowe (mimo niepodziewanego zeszłorocznego sukcesu CODY) Akademia przyzna laur tej produkcji właśnie w imię celebracji instytucji kina? Nie wydaje mi się, bowiem o ile pierwszy “Avatar” był czymś absolutnie przełomowym, dość jednak mało jest prawdopodobne, aby bądź co bądź wtórny format wyróżnić w obliczu obecności kilku świeżych propozycji na najwyższym poziomie.</p><p>Pora na pierwszego z poważnych kandydatów, tj. “Wszystko wszędzie naraz”, film tak niszowy, co masowy, w dodatku wywołujący w większości bardzo pozytywne emocje, szerokie uśmiechy i podziw za kreatywność oraz techniczne wykonanie karkołomnego procesu. Rzeczywiście, dobrze znam znana m.in. za sprawą filmów superbohaterskich koncepcja multiwersum jest czymś wybitnie trudnym do ogrania, aby ująć ją w sposób klarowny, acz odpowiednio szalony i zawadiacki. Pod względem pomysłowości i wykonania oddaję temu filmowi sprawiedliwość, natomiast sama historia i jej przesłanie w ogóle do mnie nie trafiły, a walka o statuetkę w kategorii najlepsza aktorka pierwszoplanowa pomiędzy Michelle Yeouh a Cate Blanchett nie jest dla mnie ani trochę emocjonująca. Paradoksalnie, pomimo jazdy bez trzymanki, “Wszystko wszędzie naraz” wynudziło mnie i nie miałam ochoty powtarzać tego filmu przed Oscarami. Jest jednym z 2 lub 3 faworytów, więc mentalnie przygotowuję się do jego potencjalnego zwycięstwa, jednak mam nadzieję, że to inny niszowy film zostanie uhonorowany tym laurem. Skoro wywołałam już do tablicy Cate Blanchett, pochylę się nad filmem “Tár”, ale jedynie symbolicznie, bowiem dla mnie jest to obraz nadwyraz pretensjonalny i momentami wręcz groteskowy, który bombarduje widza przesadzoną porcją nienaturalnych kwestii, szczególnie padających z ust tytułowej bohaterki. No ale być może takimi wiązankami patosu rozmawiają ze sobą wielcy kompozytorzy, dlatego nie czuję się kompetentna, aby ten film skrytykować.</p><p>Drugim z trzech wielkich faworytów jest absolutny fenomen tegorocznych gal filmowych i absolutny triumfator nagród BAFTA, niemiecki “Na zachodzie bez zmian”, trzecie podejście do przeniesienia na ekran powieści z 1929 roku. Film został zrealizowany z ogromnym rozmachem, a tematyka I wojny światowej sprawia, że nie sposób jest uniknąć porównań do “1917”. Ten film ma jednak do zaoferowania coś innego – o ile film Mendesa stał zdjęciami stylizowanymi na jedno ujęcie oraz śledzeniem przez widza jednej misji, do której zostało wyznaczonych dwóch młodych żołnierzy, film Edwarda Bergera to manifest antywojenny, kronikarska podróż przez bezsensowność i brutalność konfliktu, która nijak ma się do ideałów walki za ojczyznę i wielkiego triumfu. Fenomenalne zdjęcia, rewelacyjna muzyka i świetna scenografia to jedna strona barykady, drugą zaś jest bez wątpienia kontekst okresu, w którym film został wyprodukowany. Bez wątpienia na naszą percepcję “Na Zachodzie bez zmian” wpływa tocząca się wojna w Ukrainie, dlatego łatwiej nam docenić obraz nie idealizujący walki, ale pokazujący jej najciemniejsze rewiry. Choć nie uważam, że potencjalny Oscar byłby stricte związany z postawą Hollywood wobec rosyjskiej agresji, jest to niewątpliwie istotne tło. A to, że jest to obraz nieanglojęzyczny i że jest to produkcja streamingowego giganta, a nie studia filmowego, nie stanowi już żadnej przeszkody – w końcu w 2020 roku widzieliśmy triumf koreańskiego “Parasite” w głównej kategorii, zaś w zeszłym roku dość niespodziewanie śledziliśmy, jak nagradzana jest “CODA” produkcji Apple TV+. Jedno jest pewne – z “Na Zachodzie bez zmian” w kategorii najlepszy film międzynarodowy “IO” Jerzego Skolimowskiego nie ma szans.</p><p>Ostatnim filmem jest zarazem ten, którego twórcy mają chyba największe szanse na opuszczenie Dolby Theatre ze statuetkami. Film “Duchy Inisherin” ogląda się jak sztukę teatralną, ale całe szczęście wszystko rozgrywa się na ekranie, bo inaczej nie doświadczylibyśmy przepięknych irlandzkich krajobrazów, które są równoprawnym bohaterem tej opowieści. Poznajemy historię prostego mężczyzny, który z dnia na dzień zostaje postawiony przed faktem, że jego najlepszy przyjaciel się do niego nie odzywa. I koniec. Po wielu wręcz namolnych prośbach Padraicowi udaje się dowiedzieć, że jego kumpel Colm… po prostu już go nie lubi i uważa za głupiego. Nie każdy przekona się do tego filmu, po pierwszych kilkunastu minutach będzie bowiem chciał odpuścić sobie seans, zastanawiając się czy naprawdę będzie przez 2 godziny oglądał, jak Colin Farrell chodzi po wiosce i błaga Brendana Gleesona, żeby ten mu powiedział, czemu go nie lubi. Z każdą kolejną minutą opowieść robi się coraz bardziej wieloznaczna, a nieoczekiwane, zakrawające o makabrę rozwiązania sprawiają, że mnożą się potencjalne opcje zakończenia tego dziwacznego konfliktu. “Duchy Inisherin” zostały obsypane nagrodami we wszelkich możliwych kategoriach, na czele z aktorskimi, scenariuszowymi i tymi za najlepszy film (choćby Złoty Glob za najlepszy dramat). Oscar jest wielce prawdopodobny, ponieważ jest to świetnie zagrany i zrealizowany skromny dramat balansujący na granicy kina niszowego z kinem masowego odbiorcy. Jeżeli wyścig ma się rozegrać między tym obrazem a “Wszystko wszędzie naraz”, mój faworyt jest oczywisty.</p><p>Pozostaje nam mieć nadzieję, że tegoroczna ceremonia rozdania Oscarów faktycznie będzie świętem kina, a nie tylko dobudową do wydarzeń pokroju plaskacza wymierzonego Chrisowi Rockowi przez Willa Smitha. Tak interesującej stawki według mnie nie było na Oscarach od 2020 roku, więc ja czekam na galę z prawdziwą ekscytacją. A znając Akademię, niejedno nas może zaskoczyć…</p>